آبسه ی پا

آبسه ی پا یا نتیجه ی دانه های علوفه است و یا آبسه ی عفونی است. در صورت اول بایدبا پنس و با احتیاط دانه های علوفه را برداشت و محل زخم را ضد عفونی کرد . در حالت دوم باید پس از نرم شدن آبثه با پماد اکتیول ، با اسکالپل شکاف کوچکی داده تا چرک خارج شود پس از آن از آنتی بیوتیک ها استفاده نمود.

آرتریت

بیماری ارتریت یا تورم مفصل معمولا در بره های از یک هفته تا چند ماهه بروز می کند .بیماری عفونتی است که در مفاصل جایگزین می شود و اصولا مفاصل پاها را مبتلا میسازد و شیوع آن بیشتر در بره هایی است که در جاهای سربسته متولد می شوند.بیماری به دو شکل چرکی و غیر چرکی دیده می شود. در نوع چرکی که به محدوده در بره ها بروز می کند در ماه اول به صورت یک لنگش حاد مشخص می شود. و مفاصل آلوده کاملا متورم می گردد. در نوع غیر چرکی که از یک هفتگی تا ۵ ماهگی است بره های جوان بخشکی راه رفته و در موقع حرکت درد کاملا مشخص است . لنگش گاهی در هر چهار دست و پا ولی عموما در یک پا واضح تر است. در این نوع ارتریت تورم مفصل کمتردیده میشود.
پیشگیری:
رعایت اصول بهداشتی در بره ها امری الزامی است. در محل های سرپوشیده که بیماری از طریق بند ناف منتقل می شود ضد عفونی بند ناف و اطراف آن با تنطورید ضروری است
درمان:
در حالت حاد بیماری درمان با آنتی بیوتیک ها توصیه می شود.

شاربن با سياه‌زخم (Anthrax)

علائم بيمارى عبارتند از: افزايش درجهٔ حرارت بدن، بى‌اشتهائى مطلق، بى‌حالی، جارى شدن خون سياهرنگ از تمام مجارى طبيعي، مرگ با حرکات تشنجى است و عامل بيمارى ميکروب هوازى و هاگدارى به‌ نام با سيلوس آنتراسيس (Antrasis) است که به‌ وسيلهٔ غذاى آلوده و يا نيش حشرات انتقال مى‌يابد. براى جلوگيرى از بيماري، واکسيناسيون يک‌ بار در سال، جدا کردن دام‌ هاى آلوده، مانع از ريختن حيوان آلوده بر روى زمين، وارد نکردن دام جديد، مگر اينکه واکسينه شده باشد. ضدعفونى کردن اماکن مؤثر خواهد بود.

آنتروتوکسيمى (Enterotoxemia)

عامل بيمارى ميکروب بى‌ هوازى و هاگدارى به‌ نام کلستريديوم ولشى (Clostridium Welchii)، است که به‌ طور فراوان در خاک وجود دارد. بيمارى بيشتر در گوسفندان جوان دو ماه تا يکساله و گاهى هم در گوسفندان پير ديده مى‌شود. بيمارى در اثر جذب زهرابهٔ ميکروبى از راه رودهٔ باريک حاصل مى‌شود. براى جلوگيرى از بيمارى بره‌ هاى ۱ تا ۳ روز مايه‌ کوبى شده و پس از يک ماه دوباره تجديد شود. گوسفندان بالغ در دو نوبت و به فاصلهٔ ۳-۴ هفته مايع کوبى شوند.

آنا پلاسموز

این بیماری در گوسفند و بز به صورت نهفته بروز می کند. در بعضی موارد ممکن است کمخونی شدید بروز کند. بیماری تجربی در بره با نشانی های تب ، یبوست یا اسهال ،مخاط چشم رنگ پریده و کم خونی شدید ۱۵ الی ۲۰ روز پس از تزریق همراه است .احتمالا بیماری توسط کنه و پشه ها منتقل می گردد.
درمان
درمان در استفاده از آنتی بیوتیک ها ی وسیع الطیف متمرکز گردید .برای از بین بردن نشانه های بیماری ترزیق یک بار تتراسیکلین به مقدار ۶ تا ۱۰ میلی گرم برای هر کیلو وزن حیوان کفایت می کند.

برنام

نام دیگر بیماری مننگوآنسفالیت عفونی است .عامل بیماری ویروسی است و می تواند از راه دهان و استنشاق وارد بدن گردد علائم بیماری عدم تعادل پاها و حرکت بی اراده و بالا بودن چشم ها همراه با ورم ملتحمه چشم و حرکات تشنجی در ستون مهره هاست . این بیماری درمان مشخصی ندارد.

گوسفند نایروبی 

عامل بیماری ویروس است . انتقال از راه کنه های آلوده است . پییشگیری با از بین بردن کنه های آلوده است . علائم بیماری اسهال و تب و تنگی نفس و اسهال سبز آبکی و تورم فرج می باشد . بیماری درمان مشخصی ندارد.

پیلو نفریت 

بیماری با کتریال دستگاه ادراری است . بروز پیلو نفریت به تدریج بیماری را به مثانه ، حالبها و کلیه ها انتقال داده و بافت کلیه ها را متلاشی نموده و با انسداد مجاری ادرار باعث مرگ حیوان می شود . خروج ادرار خونی ، درد دل ، اشتهای زیاد و کم ، ضعیف شدن ، کاهش شیر ، چرک و بلغم در ادرار ، از علائم بیماری است.
پیشگیری
 روش خاصی به جز جدا کردن دامهای آلوده از سالم توصیه نمی شود .
درمان 
 پنیسیلین با دوز بالا معمولا در درمان بیماری به کار می رود.

عفونت های انگلی

انگل‌هاى داخلى متعددى وجود دارد بره ها را آلوده می کنند، مهمترین آنها عبارتند از: تنیاى رودهٔ گوسفند و انگل‌هاى معدی-ریوى (قزل‌قورت). کپلک(فاسیولا هپاتیکا)، انگل دیگری است که بخصوص در شمال ایران و مازندران بسیار شایع است اما در بره های شیرخوار مورد توجه نمی باشد. این انگل که در کبد حیوان زندگى مى‌کند، وجود او در گوسفند سبب علائمى مثل: ضعف، لاغری، تورم زیرگلو، کم‌خونی، آب آوردن حفرهٔ بطنی، لاغرى و ریزش پشم مى‌شود.

تنیاى رودهٔ گوسفند

 این انگل در روده‌هاى حیوان زندگى مى‌کند و سبب اسهال، درد شدید، و لاغرى مى‌شود. بره‌هاى جوان به این انگل آلوده مى‌شوند.
انگل‌ هاى معدى-ریوى (قزل‌قورت): این انگل‌ ها از استرونژیلوس‌ ها بوده و در حیوان سبب لاغری، ضعف، کم‌ خونی، شکنندگى پشم، سرفه، ناراحتى‌ هاى تنفسی، اسهال سیاه یا قهوه‌ اى مى‌شود. این انگل در مناطق پر باران بیشتر شایع است و هر ساله تعدادی از گوسفندان در اثر ابتلاء به این انگل از بین مى‌روند. حیوان در اثر خوردن علوفهٔ مراتع آلوده به انگل‌ ها آلوده مى‌شود.

جهت اطلاع از قیمت گوسفند زنده می توانید به وب سایت http://www.alivesheep.com مراجعه نمایید .